Kapitein Tekst

Mijn dagen met de deelhond

Aflevering - Koning der dieren

Omdat we een hond delen met de buren, is het wel zo handig dat we dezelfde regels hanteren over eettijden, snacks en hoeveelheden. Onze buurman was bij de dierenarts geweest en die had gezegd dat onze Tes een klein beetje overgewicht had. Ik was verbaasd. ‘Onze hond overgewicht? En ze heeft telkens al zo’n honger’, dacht ik. Ik overpeinsde maar weer dat het leven van een vrouwtjeshond óók al niet over rozen gaat. Je wandelt je suf, geeft geen vette snacks of onverantwoord mensen-eten aan het dier. Je weegt zelfs op de gram af die karige brokken. En toch vet op de ribben! Maar goed, alles voor de gezondheid van de gezamenlijke viervoeter. Later die week wandelde ik met haar in het bos. Stevige pas, neus in de wind.  

Een heel grote, lichtgekleurde golden retriever waggelde op ons af. Hij had een dikke vacht met op z’n schouders een krullende band van hondenhaar. Het bazinnetje struinde er een heel stuk achteraan gekleed in een lange, gewatteerde jas. Zo'n soort dekbed met armen. Eerlijk, ze zagen er relaxed uit. En ik was behoorlijk onder de indruk van deze machtige reus. ‘Vergeleken met dit mega-exemplaar is de mijne een schoothondje!’, ging het door me heen. De dekbed-bazin en ik wandelden in elkaars richting. Ik wees op haar kuierende beest en zei: ‘Dit is echt king of the jungle!’. Ze lachte: ‘Tuurlijk, hij is groot, maar eerlijk? Het is een natte wind, hoor!’

Ik schoot ook in de lach. Haar hond, zo groot als een leeuw, een natte wind noemen! Make my day. We wandelden allebei weer verder in onze eigen richting. Ik met mijn slanke den. Zij met haar big, big boss.